عشق یک سانتی!

رفتم دکتر
کیسه ی آبی که داخلش شناوری ،خوب رشد نکرده.
دکتر گفت در ۸۵ درصد مواقع مشکل خود به خود حل میشه.اما ۱۵ درصد هم ممکنه

گریه کردم.
خیلی.
گریه هام که تموم شد،لجم گرفت از اینکه تو، تویی که هنوز اندازه ی یه لوبیایی() اینقدر تو دلم جا گرفتی.
قبلا با خودم فکر میکردم اگر یک روز بزرگ شی و حالت از این دنیا و آدما بهم بخوره و از من بپرسی،مامان چرا منو به دنیا آوردی،من باید چه جوابی بهت بدم!
اما امروز به جواب رسیدم.
من به خاطر خودم دارم برای اومدنت تلاش میکنم.

من برای لذت بردن ازین عاشقی.ازین تجربه ی دوباره ی عاشق شدن که خیلی متفاوت تر از تجربه ی قبله،برای داشتنت،برای بودنت دلشوره دارم.